கலாநிதி அமீரலி,
மேர்டொக் பல்கலைக்கழகம்,
மேற்கு அவுஸ்திரேலியா
இது ஒரு வரலாற்றுக் கதையைக் கூறும் கட்டுரை. இயற்கையாகவே சினேக மனப்பான்மையுள்ள ஒரு சமூகம் வரலாறு இழைத்த காயங்களாற் புண்பட்டு, சிலரின் தூண்டுதல்களுக்கும் விஷமப் பிரசாரங்களுக்கும் ஆளாகி, ஈற்றில் தன்னோடு ஒட்டி வாழ்ந்த இன்னொரு சமூகத்தினைப் பழிவாங்கத் துணிந்த ஒரு கதை. அன்பும் சகிப்பும் மனித உறவும் மலிந்து காணப்பட்ட பௌத்த சிங்கள சமூகம் தம்மிடையே ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக அன்னியோனியமாய் வாழ்ந்த முயற்சியாளர்களான முஸ்லிம்கள்மேல் வெறுப்பும் அச்சமும் கொண்ட ஒரு சோக மாற்றத்தின் வரலாற்றுச் சுருக்கம். அதனை விபரிக்குமுன், இஸ்லாமோபோபியா என்றால் என்ன அது எங்கிருந்து உருவாகியது என்பதன் சுருக்கத்தை அறியவேண்டும்.
தமிழ் மொழியில் வெறுப்பு என்ற வார்த்தை உண்டு. அதேபோன்று அச்சம் என்ற வார்த்தையும் உண்டு. அவை இரண்டுக்குமிடையே நேரடியான உறவு கிடையாது. வெறுப்பு ஏற்படுவதால் அச்சம் உண்டாவதும், அச்சம் உண்டாவதால் வெறுப்பு ஏற்படுவதும் ஒரு நியதியல்ல. ஆனால், அவை இரண்டும் சேர்ந்து உருவாக்கும் மனோநிலையை உணர்த்தக்கூடிய ஒரு வார்த்தை தமிழில் இல்லை. அகராதியைப் புரட்டினேன், காண முடியவில்லை. பல பண்டிதர்களிடம் கேட்டேன், கையை விரித்தார்கள். எனவே ஆங்கிலத்தில் அந்த உணர்வை வெளிப்படுத்தும் ஒரு வார்த்தையாக போபியா என்ற சொல்லை பல விற்பன்னர்கள் உபயோகிக்கின்றனர். அந்தச் சொல்லையே தமிழாக்கி, இஸ்லாத்தின்மேலுள்ள வெறுப்பையும் அச்சத்தையும் வெளிப்படுத்தும் இஸ்லாமோபோபியா என்ற ஆங்கிலப் பெயரையே இங்கு நுழைத்துள்ளேன். இஸ்லாத்தைப் பின்பற்றுபவர்களெல்லாம் முஸ்லிம்கள். ஆகவே இஸ்லாமோபோபியா என்றால் இஸ்லாத்தின்மீதும் அதனைப் பின்பற்றும் முஸ்லிம்கள்மீதும் உள்ள வெறுப்பும் அச்சமும் என்பதே பொருள்.
இஸ்லாமோபோபியாவின் தோற்றம்
இஸ்லாமோபோபியா என்பது உண்மையிலேயே ஓர் ஐரோப்பிய நோய். அது ஏழாம் நூற்றாண்டில் உதயமாகி ஒரு நூற்றாண்டுக்குள் பிரான்சின் எல்லைவரை பரந்துவிட்ட இஸ்லாத்தைக் கண்டு கதிகலங்கியதால் கிறிஸ்து இராஜியத்துக்கு இப்புதிய மதத்தின்மேல் ஏற்பட்ட வெறுப்பினாலும் அச்சத்தினாலும் உண்டானது. இதனோடு சேர்ந்த இன்னுமொரு உண்மை என்னவெனில் இஸ்லாம் தோன்றுவதற்கு முன்னர் ஐரோப்பா என்ற ஒரு பெயர் இருக்கவே இல்லை. எனவே இஸ்லாம் தோன்றியிராதிருந்தால் ஐரோப்பாவும் தோன்றியிருக்காதென்றும் கருதலாம். வேறொரு கோணத்திலிருந்து நோக்கினால் இஸ்லாத்தை எதிர்ப்பதற்காகவே ஐரோப்பாவும் உருவாக்கப்பட்டது. எனவேதான் முஸ்லிம்களுக்கும் ஐரோப்பியருக்கும் இடையே வளர்ந்த உறவு போரும், குருதியும் கலந்த ஓர் உறவு. இடையிடையே பொருளாதார நலனுக்காகவும் ராஜதந்திரத்துக்காகவும் காலத்துக்குக் காலம் நட்புறவு நிலவியபோதும் ஒட்டுமொத்தமாக நோக்கின் ஐரோப்பா இஸ்லாத்தையும் முஸ்லிம்களையும் எதிரியாகவே கணித்து வந்துள்ளது.
அந்த எதிர்ப்பு பதினெட்டாம், பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டுகளுக்குப் பிறகு, அதாவது முஸ்லிம் நாடுகள் ஐரோப்பியரின் குடியேற்ற நாடுகளாக மாறியபின்னர் ஒரு புதிய தோற்றத்தில் வெளிப்படலாயிற்று. அந்தக் காலப்பகுதியிலேதான் ஐரோப்பா என்ற பெயர் ஒரு குறிப்பிட்ட நிலப்பரப்பின் பெயராக மட்டும் இருக்க, ஐரோப்பா அதுவரை வகித்த இடத்தை மேற்கு என்ற பெயர் பற்றிக்கொண்டது. ஐரோப்பாவுக்கும் முஸ்லிம்களுக்கும் இடையே இருந்த உறவு அதற்குப் பிறகு மேற்குக்கும் முஸ்லிம்களுக்கும் இடையே உள்ள உறவாகத் தோற்றம் பெற்றது. அதுமட்டுமல்ல, பதினெட்டாம் நூற்றாண்டுக்குப்பின் மேற்கின் குடியேற்ற நாடுகளாக முஸ்லிம் நாடுகள் மாறத் தொடங்கியதும் இஸ்லாமோபோபியாவின் வெளித்தோற்றமும் மாறலாயிற்று. போரும் குருதியுமாக வளர்ந்த உறவு இப்போது முதல் எஜமான் அடிமை உறவாக மாறி, இஸ்லாமோபோபியா கீழைத்தேயவாதிகளின் எழுத்துப் படைப்புகளிலும், அவர்கள் தீட்டிய வண்ண ஓவியங்களிலும், ஏனைய கலை வடிவங்களிலும் ஓர் இழிவுசிறப்புடன் மிளிரத் தொடங்கியது.
அதன்பின் இருபதாம் நூற்றாண்டில் முஸ்லிம் நாடுகள் அரசியல் விடுதலையடைந்து தமது பொருளாதாரங்களைக் கட்டியெழுப்ப முற்படுகையில் இஸ்லாமோபோபியா தொடர்ந்து செயற்பட்டு அந்த நாடுகளை எழும்பவிடாவண்ணம் பல வழிகளில் தடுத்தது. பசியும், பட்டினியும், வறுமையும், நோயும், இலட்சோபலட்சம் சாதாரண முஸ்லிம்களைக் கௌவத் தொடங்க அதிலிருந்து தப்புவதற்காகத் தாய்நாட்டை விட்டு வெளியேறி மேற்கு நாடுகளுக்குள் முஸ்லிம்கள் தொழில் தேடியும் புகலிடம் கேட்டும் நுழையத் தொடங்கியபோது இஸ்லாமோபோபியா மீண்டும் அதன் கோரவடிவத்தைக் காட்டலாயிற்று. ஐரோப்பாவின் நோயாகத் தோன்றிய இஸ்லாமோபோபியா மேற்கின் நோயாக மாறி இன்னும் அது தொடர்கின்றது.
இலங்கையில் இஸ்லாம்
அன்றைய ஐரோப்பாவுக்கும் இஸ்லாத்துக்கும் இடையே நிலவிய போரும் குருதியும் நிறைந்த உறவுடன் மத்தியகால பௌத்த இலங்கை எவ்வாறு முஸ்லிம்களையும் அவர்கள் பின்பற்றிய இஸ்லாத்தையும் நேசக்கரம் நீட்டி அரவணைத்தது என்பதை ஒப்பிடும்போது உலக வரலாற்றிலேயே இலங்கையின் புகழ் இமயத்தைத் தொட்டு நிற்கிறது. ஒரு சிறுபான்மை முஸ்லிம் இனத்தவரை முஸ்லிம் அல்லாத பெரும்பான்மை இனமொன்று எந்த அளவுக்கு மதிப்புடனும் கௌரவத்துடனும் தம்முடன் இணைத்துக் கொண்டது என்பதற்கு வரலாற்றில் வேறு உதாரணங்களே இல்லையெனத் துணிந்து கூறலாம்.
இலங்கையின் வாசனைத் திரவியங்களை ஐரோப்பியரின் சமையற் கூடங்களுக்குள் நுழைத்தவர்கள் முஸ்லிம்கள். இலங்கையின் நவரத்தினங்களும் மாணிக்கங்களும் கலீபாக்களின் மாளிகைகளையும் மன்னர் குலத்தினரின் ஆடை அணிகலன்களையும் அலங்கரித்ததும் முஸ்லிம்களாலேயே. சமனலகந்தை மலைக்குன்றின் பாதச் சுவடுகளை ஆதிமனிதன் ஆதமின் சுவடுகளெனக் கருதி அதனைத் தரிசிக்கப் படையெடுத்த முஸ்லிம் சூபி இறைநேசர்களே இலங்கையின் முதலாவது வெளிநாட்டுச் சுற்றுலாப்பயணிகளாவர். இவ்வாறு அன்றைய வல்லரசாக விளங்கிய இஸ்லாமிய கிலாபத்துடன் இலங்கையின் உறவை வளர்க்கவேண்டும் என்பதற்காகத்தான் மன்னன் புவனேகபாகுவும் எகிப்தின் ஆளுனருக்கு எழுதிய ஓலையொன்றில், “இலங்கைதான் எகிப்து, எகிப்துதான் இலங்கை” என்று குறிப்பிட்டான்.
பொருட்செல்வம் தேடி வியாபாரிகளாக வந்த முஸ்லிம்களை நிரந்தரமாகவே குடியமர்த்தி அவர்களை இலங்கையராக மாறுவதற்கு வழிசமைத்தனர் இந்நாட்டின் பௌத்த மன்னர்களும் அவர்களின் குடிமக்களும். எவ்வாறு அப்பாசியக் கலீபா ஹாறுன் அல் றஷீத் பராமகியர் என்ற பௌத்த குடும்பத்துக்கு அவரது ஆட்சியிலே மிக உயர்ந்த பதவிகளைக் கொடுத்தாரோ அதேபோன்று இலங்கையின் பௌத்த மன்னர்களும் முஸ்லிம் முக்கியஸ்தர்களுக்கு அரச பதவிகள் வழங்கினர். இவ்வாறு ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக முஸ்லிம்களுக்கு நேசக்கரம் நீட்டி அவர்களுடன் இணைந்து வாழ்ந்த பௌத்த இனம் ஏன் அண்மைக்காலத்தில் அதுவும் குறிப்பாக 2009க்குப் பின் அவர்களை எதிரிகளாகக் கருதி ஐரோப்பிய இஸ்லாமோபோபியா வியாதிக்கு ஆளாகிற்று? அவ்வாறானமைக்கு முஸ்லிம்களும் ஒரு காரணமா? இது தொடர்பாக, இருபதாம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில் அதாவது, 1915 இல் ஏற்பட்ட சிங்கள முஸ்லிம் இனக்கலவரத்தையும் ஆயிரம் வருட சினேக உறவில் ஏற்பட்ட ஒரு கீறலாகத்தான் கருதவேண்டும். ஏனெனில் அதனால் ஏற்பட்ட காயங்கள் ஒரு நொடியில் மாறி வழமையான உறவு புதியதோர் உத்வேகத்தடன் வளரலாயிற்று. அவ்வாறாயின் ஏன் இந்த மாற்றம்?
(தொடரும்) – Vidivelli